Posiadanie każdej, nawet niewielkiej ilości narkotyków stanowi przestępstwo. Do uznania, iż doszło do popełnienia przestępstwa posiadania narkotyków nie ma również znaczenia w jakim celu narkotyki były posiadane – na własny użytek czy też w celu ich dalszej odsprzedaży.

Zgodnie z treścią art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii:

  1. Kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
  2. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
  3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Odpowiedzialność zaostrzona lub złagodzona.

Złagodzenie odpowiedzialności

Złagodzona odpowiedzialność została przewidziana jedynie „w wypadku mniejszej wagi”. Oceniając, który przypadek może zostać uznany za „mniejszej wagi” Sądy biorą pod uwagę przede wszystkim takie okoliczności jak: ilość posiadanego narkotyku, rozmiar wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, rodzaj posiadanego narkotyku czy też cel jego posiadania. Przykładowo jako nieznaczna może zostać potraktowana marihuana w ilości ok 1 grama.

Zaostrzenie odpowiedzialności

Zaostrzenie odpowiedzialności uzależnione jest wyłącznie od kryterium ilościowego. Za posiadanie „znacznej” ilości narkotyków lub substancji psychotropowych grozi kara nawet do 10 lat pozbawienia wolności. Znaczna ilość to taka, która pozwala na odurzenie się jednocześnie co najmniej kilkudziesięciu osób.

Przykładowo znaczną ilością narkotyków jest 200 gramów amfetaminy, wystarczające do wykonania 250 porcji czy też 55 gramów marihuany wystarczające do wykonania ok 60 porcji .

Warto w tym miejscu wspomnieć, że w świetle polskiego prawa to posiadanie narkotyków jest karalne, nie ich zażywanie.

Posiadanie a spożywanie narkotyków.

  • śladowa ilość narkotyku np. osad na fifce
    Jeżeli Policja złapie Cię na paleniu np. marihuany to kwestia Twojej odpowiedzialności będzie zależała od ilości posiadanego a nie „skonsumowanego” jeszcze narkotyku jaki masz przy sobie. Jeżeli pozostał jedynie osad na fifce lub ślad amfetaminy na torebce, to wówczas co do zasady, z uwagi na śladową, minimalną ilość posiadanego narkotyku, nie poniesiesz odpowiedzialności za przestępstwo z art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Przyjmuje się bowiem, że przestępstwo stanowi posiadanie takiej ilość narkotyku, która może wywołać, w dawce dla niego charakterystycznej, efekt odurzenia u jednej dorosłej osoby. Nie sposób jednak z góry określić jaka  jest to ilość z uwagi na np częsty fakt zespołowego zażywania marihuany (przez wspólne wypalenie suszu roślinnego w formie papierosa albo w służącej do tego celu lufce), czy też to, iż marihuanę niejednokrotnie zażywają (nabywają, przyjmują) osoby małoletnie. Ilość taka musi być zatem badana każdorazowo w zależności od konkretnych okoliczności danej sprawy.
  • spożywanie narkotyków przez osoby w Twoim towarzystwie
    Jeżeli jesteś tylko biernym obserwatorem spożywania przez inne osoby (np. swoich przyjaciół) narkotyków i nie posiadasz ich w swoim faktycznym władaniu, to nie popełniasz przestępstwa i nie poniesiesz odpowiedzialności za posiadanie przez inne osoby w Twoim towarzystwie narkotyków. W polskim prawie karnym nie ma czegoś takiego jak zbiorowa odpowiedzialność. Każdy ponosi odpowiedzialność wyłącznie za swoje działanie lub zaniechanie.
  • brak świadomości posiadania narkotyku
    Przestępstwo jakim jest posiadanie narkotyków może zostać popełnione jedynie umyślnie. Jeżeli zatem nie miałeś świadomości, że np. w Twoim samochodzie ktoś, bez Twojej zgody, schował marihuanę albo podrzucił Ci ją do plecaka, to nie poniesiesz odpowiedzialności karnej za posiadanie narkotyków. Jeżeli pomimo to zostały Ci postawione zarzuty posiadania to powinieneś walczyć o całkowite uniewinnienie.

O co można walczyć w sądzie (korzystne zakończenie postępowania)

  • Umorzenie postępowania
    Najkorzystniejszym sposobem zakończenia postępowania (poza uniewinnieniem) jest jego umorzenie z uwagi na znikomą społeczną szkodliwość czynu. Wniosek o umorzenie postępowania może zostać złożony na każdym etapie postępowania – zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i sadowym. W wypadku umorzenia postępowania pozostaje się osobą niekaraną i nie zostaje się obciążonym żadnymi obowiązkami. W wypadku jego nieuwzględnienia, warto złożyć wniosek o warunkowe umorzenie postępowania.
  • Warunkowe umorzenie postępowania
    Warunkowe umorzenie postępowania polega na rezygnacji ze skazania sprawcy uznanego za winnego przestępstwa, ale łączy się jednak z pewnymi obowiązkami, które Sąd nakłada na sprawcę na okres próby. Po upływie okresu próby (który wynosi od roku do lat 3) warunkowe umorzenie przekształca się w umorzenie ostateczne. Więcej informacji na temat warunkowego umorzenia znajdziesz TUTAJ.
  • Odstąpienie od ścigania w wypadku posiadania środków odurzających lub substancji psychotropowych w ilości nieznacznej, przeznaczonej na własny użytek
    Niecelowość orzeczenia wobec sprawcy kary z uwagi na okoliczności popełnienia czynu oraz stopień jego społecznej szkodliwości umożliwia jego bezwarunkowe umorzenie, jeżeli sprawca posiadał narkotyki w ilości nieznacznej i to wyłącznie na własny użytek. Ilość aby mogła być uznana za niewielką, nie powinna przekraczać kilku gramów (uznanie danej ilości za nieznaczną jest zróżnicowane i dostosowana do konkretnej osoby sprawcy). Możliwość złożenia wniosku o odstąpienie od ścigania i umorzenie postępowania wchodzi w grę zarówno na etapie postępowania przygotowawczego, jak i na etapie postępowania sądowego.
  • Zawieszenie postępowania
    Jeżeli osoba uzależniona lub używająca szkodliwie substancji psychoaktywnej, podda się leczeniu, rehabilitacji lub udziałowi w programie edukacyjno-profilaktycznym prowadzonym przez podmiot leczniczy lub inny podmiot działający w ochronie zdrowia, prokurator (a na etapie postępowania sądowego – Sąd) może zawiesić postępowanie do czasu zakończenia leczenia, rehabilitacji lub udziału w programie. Po podjęciu postępowania prokurator, uwzględniając wyniki leczenia, może wystąpić do sądu z wnioskiem o warunkowe umorzenie postępowania. Możliwość zawieszenia postępowania dotyczy osób, którym zarzucono popełnienie przestępstwa zagrożonego karą nieprzekraczającą 5 lat pozbawienia wolności.
  • Dobrowolne poddanie się karze
    Policjanci najczęściej zachęcają do dobrowolnego poddania się karze i wyrażenia zgody na proponowaną przez nich wysokość kary. Rozwiązanie to choć wydaje się najprostsze i najszybsze zazwyczaj, przy niewielkiej ilości posiadanych narkotyków, nie jest najkorzystniejsze. Proponowana kara, najczęściej pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, jest de facto karą bardzo surową. Wiąże się ona bowiem z nałożeniem na sprawcę określonych obowiązków i z ryzykiem jej odwieszenia w wypadku ponownego złapania z nawet niewielką ilością narkotyków. Należy również pamiętać, że kara z warunkowym zawieszeniem stanowi normalne skazanie, a zatem informacja o karalności skazanego pojawi się w Krajowym Rejestrze Karnym. W postępowaniu sądowym możemy zazwyczaj uzyskać taką samą albo lepszą karę.

To, o który ze wskazanych powyżej sposobów zakończenia postępowania należy wnioskować zależy od okoliczności konkretnej sprawy. Przed podjęciem decyzji najlepiej skontaktować się z adwokatem, który pomoże nam zdecydować się na obranie odpowiedniej taktyki obrony.